23232 - CAMBIOS EN LA EXPRESIÓN DE GFAP COMO INDICADOR PRECOZ DE GRAVEDAD DE LA ESCLEROSIS MÚLTIPLE Y SUS DIFERENCIAS SEGÚN SEXO
1Grup de Neuroinflamació i Neurodegeneració. Institut d’Investigació Biomèdica de Girona; 2Grup de Neuroinflamació i Neurodegeneració. Hospital Universitari de Girona Doctor Josep Trueta.
Objetivos: Este estudio explora el potencial de la GFAP en líquido cefalorraquídeo (LCR) como indicador de daño astrocitario temprano en esclerosis múltiple (EM), evaluando sus niveles en relación con variables clínicas como la discapacidad medida por la escala EDSS, el sexo y el fenotipo.
Material y métodos: Se analizaron muestras de LCR de 101 pacientes con EM al diagnóstico: 80 con EM remitente-recurrente (EMRR), 15 con EM primaria progresiva (EMPP) y 6 con EM secundaria progresiva (EMSP). Todos firmaron consentimiento informado. La cuantificación de GFAP se realizó mediante el kit MILLIPLEX® (Merck) y el análisis estadístico con pruebas paramétricas (significación p < 0,05).
Resultados: Se observaron diferencias significativas según el sexo (p = 0,015), con niveles más altos de GFAP en varones (N = 28) frente a mujeres (N = 67). No se hallaron diferencias significativas entre fenotipos, aunque se observó una tendencia entre EMPP y EMSP (p = 0,053), con mayores niveles en EMPP. Además, el análisis de regresión mostró una asociación positiva entre GFAP y EDSS basal (β = 0,213; IC95%: 1,713-58,009; p = 0,038), lo que sugiere que niveles más altos de GFAP se relacionan con mayor discapacidad neurológica al diagnóstico.
Conclusión: La GFAP en LCR se presenta como un biomarcador prometedor de daño astrocitario precoz en EM. Sus niveles elevados desde fases iniciales podrían reflejar neurodegeneración temprana, con posibles diferencias según sexo. Estos hallazgos respaldan su valor como marcador pronóstico, especialmente en las formas progresivas de la enfermedad.



